Marijke Galgenbeld
De angst van Fred Blom om prostaatkanker te krijgen was heel groot, omdat zijn vader het ook had en eraan overleden is.
Fred liet jaarlijks zijn PSA controleren en toen bleek dat die na verloop van tijd wat verhoogd was, volgde hij zijn gevoel en ondernam vervolgstappen. Hij werd gehoord door zowel huisarts als specialisten. Omdat dat ook wel eens anders loopt, wekt dat mijn nieuwsgierigheid. Ik ga naar hem toe en vraag hem zijn verhaal te vertellen.
‘Mijn vader overleed aan prostaatkanker toen hij 77 jaar was. Het was al uitgezaaid toen ze het ontdekten en hij heeft veel pijn gehad. Ik wist dat ik als zoon meer kans had dan een ander om prostaatkanker te krijgen. Daarom liet ik jaarlijks mijn PSA meten, want ik wilde meteen kunnen ingrijpen als er iets aan de hand zou zijn. Die metingen stelden mij gerust, waardoor ik het ook weer van mij af kon zetten.’
Het voelde meteen niet goed
‘Jaren ging dit goed, maar opeens was mijn PSA 3,3. Dit was ruim binnen de marge voor mijn leeftijd van 66 jaar, maar het voelde meteen niet goed voor mij. Na een aantal maanden werd er opnieuw gemeten en was de PSA 2,9. De huisarts heeft rectaal getoucheerd en voelde geen afwijkingen aan de prostaat. Ik had ook geen plas- of pijnklachten. Eigenlijk geen reden tot verder onderzoek dus.
‘Ik heb een hele goede band met mijn huisarts, onder andere door gezamenlijke interesses. › 5 Terugkijken en tevreden zijn Communicatie is de kern van de ontmoeting 6 We hebben diverse gesprekken gehad en hebben hetzelfde gevoel voor humor. Het was dan ook zo fijn dat hij mijn zorgen serieus nam, ondanks de gedaalde bloedwaarde en de afwezigheid van andere symptomen. Hij vond het overlijden van mijn vader aan prostaatkanker een belangrijk argument om toch door te verwijzen naar de uroloog.
Ik wist dat ik als zoon meer kans had dan een ander om prostaatkanker te krijgen
‘Deze uroloog was ook heel begripvol en sprak als eerste onderzoek een echo van de prostaat af. Ook hij deed een rectaal toucher, waarbij hij wél een lichte verharding aan één zijde van de prostaat voelde. De uitslag van de echo was snel bekend, er was 15% kans op afwijkingen binnen de prostaat. Er volgde een MRI en naar aanleiding daarvan werden er twaalf biopten afgenomen, waarvan er zes biopten kankercellen bevatten. Het ging om een niet agressieve vorm van prostaatkanker.
Zelf de regie houden
Ik besloot onmiddellijk donateur te worden van de Prostaatkankerstichting en ontving dus ook het prostaatkankerlogboek, dat ik meteen helemaal doornam. Ik las me goed in over de mogelijkheden van behandeling. Dit was niet alleen prettig voor de arts, maar voor mij was het belangrijk omdat ik daardoor zelf de regie kon houden. Het ging tenslotte over mijn lichaam en ik kon dit maar één keer doen.
Die kanker moest gewoon mijn lichaam uit
Alle behandelingen waren mogelijk bij mijn kankersoort, maar ik koos ervoor om de prostaat, inclusief de zaadblaasjes, volledig te laten verwijderen (Da Vinci robotchirurgie). Die kanker moest gewoon mijn lichaam uit.’
‘Ondanks de coronatijd werd mijn operatie niet uitgesteld, dus op de afgesproken datum uitgevoerd en ik herstelde daarna heel voorspoedig. De operatie kon tweezijdig zenuw sparend worden uitgevoerd, dus ik had daarbij het geluk dat ik binnen een paar weken al weer erecties had. De incontinentie van urine werd snel minder door bekkenbodem fysiotherapie. En ik ben er heel gelukkig mee dat mijn PSA nu onmeetbaar laag is.
Ik ben echt gehoord
‘Als ik zo terugkijk, ben ik erg tevreden over alles. Natuurlijk is het vreselijk dat je voorgevoel uitkomt en dat je prostaatkanker blijkt te hebben. Maar in het hele proces ben ik echt gehoord door alle betrokken artsen en werd het mij mogelijk gemaakt mijn gevoel te volgen.’
‘Ik ben blij en niet blij geweest. Blij omdat ik ‘gehoord’ werd, niet blij omdat mijn gevoel toch uitkwam, ik had ‘het’. Maar er was ook berusting omdat ik het feitelijk al wist.
‘Alles is een wisselwerking en het gaat erom hoe je je opstelt. Als je ervoor zorgt dat je goed op de hoogte bent, je je mening laat horen en kenbaar maakt wat je wil binnen alle medische mogelijkheden, wat kan men er dan tegenin brengen?’