Aart J. van Dijk/Piet Vesseur
Piet Vesseur (70 jaar) is getrouwd met Cisca en woont in Wassenaar. Vanaf zijn 14e tot zijn 62e was Piet loodgieter. Op zijn 62e verkocht hij zijn loodgietersbedrijf. Naast motorrijden trekt hij in de zomer met Cisca enkele maanden met hun camper door Europa. Piet is al lange tijd vrijwilliger bij de PKS, regio Zuid-Holland.
Wat is Piet overkomen?
Als jongeman ontdekte Piet dat hij een slechte plasser is. Dit manifesteerde zich als hij met vriendjes, als de nood hoog was en zij moesten plassen, er een wedstrijd ontstond over wie het verst kon komen met de plasstraal. Piet keek jaloers naar de bereikte afstanden van zijn vriendjes. Zelf kwam hij niet verder dan de punt van zijn schoenen. Op latere leeftijd kwam Piet, via zijn huisarts, bij de uroloog. Er bleek een vernauwing in de plasbuis te zitten, die het slappe straaltje veroorzaakte en er voor zorgde dat de blaas niet volledig geleegd werd. Piet zag een operatie niet zitten. Hij accepteerde zijn verlies bij de wedstrijdjes.
Een half jaar later trof Piet bloed in zijn urine aan
Piet werd door familieleden erop geattendeerd dat een aantal ooms op redelijk jonge leeftijd geconfronteerd werd met prostaatkanker, die te laat werd ontdekt, waardoor zij overleden. Zo rond zijn 50e jaar ging Piet om de twee jaar naar de huisarts om zijn PSA te laten controleren. Op zijn 57e was de PSA wat verhoogd maar dat was niet verontrustend volgens de huisarts. Een half jaar later trof Piet bloed in zijn urine aan. Na overleg op de huisartsenpost van het Bronovo ziekenhuis in Den Haag bezocht Piet de volgende dag de uroloog. Na onderzoek bleek dat de PSA 17.2 was. Het bleek toen dat bij eerder onderzoek bij de huisarts al een PSA van 9.2 was geconstateerd.
De uroloog vond het zeer kwalijk dat de huisarts Piet niet had verwezen naar de uroloog. Na nader onderzoek van de uroloog (MRI en het nemen van biopten) kreeg Piet te horen: ‘meneer Vesseur, ik heb een vervelende mededeling, u heeft kanker, en nog behoorlijk ook, T3 en Gleason 8. Dus tumorweefsel in de prostaat en op het kapsel van een agressieve vorm. Maar het positieve nieuws is dat de kanker waarschijnlijk nog niet is uitgezaaid.’
Hoteldebotel ging Piet naar huis. ‘Ik ga de pijp uit’, dikke tranen en in paniek. Hij heeft iedereen op de hoogte gebracht. Piet wilde er graag over praten en daar heeft hij geen spijt van gehad! In overleg met de uroloog is een behandelplan opgesteld: 39x uitwendige bestraling gecombineerd met een 3-jarige hormoonkuur. Om meer zekerheid te krijgen heeft Piet contact opgenomen met de Prostaatkankerstichting. De ervaren PKS-er Chris Laarakker was van mening dat het voorgestelde behandeltraject inderdaad vaak wordt toegepast bij mannen met vergelijkbare klachten.
Hoe ging het verder met Piet?
Piet kwam terecht bij de afdeling radiologie van Bronovo. Daar werd een behandelplan gemaakt en Piet werd uitgebreid verteld wat hem te wachten stond. Dat gaf Piet vertrouwen! De bestralingen zijn uitgevoerd in de zogenaamde bunker in het HMC Westeinde. Bij de laatste serie behandelingen kreeg Piet wat vermoeidheidsverschijnselen en begon de endeldarm wat brandschade op te lopen. Twee weken na de laatste bestraling was dit geen probleem meer. Het plassen echter werd problematisch, met behulp van het medicijn Tamsulosine kan Piet zelfstandig druppelen, al wordt de blaas maar voor ongeveer 20% geleegd. ’s Nachts moet hij vaak plassen, maar daar is hij inmiddels aan gewend. Piet is gelijktijdig gestart met een hormoonkuur, drie jaar lang werd er om de zes maanden een depot Eligard in zijn buik gezet. Na drie jaar was de PSA gedaald tot 0.012. De bijwerkingen van de Eligard kwamen zoals was voorspeld: Piet werd goedmoedig, kreeg opvliegers, werd futloos en kreeg vermoeidheidsverschijnselen, hij kreeg ook borstvorming en hoefde zich minder te scheren. Het seksleven van Piet en Cisca kreeg een aangepaste invulling.
Ik ga niet mopperen over de afgelopen 13 jaar met prostaatkanker
Toch begon de PSA langzaam weer op te lopen naar 2.6 in juni 2016. De uroloog, die de vorige uroloog was opgevolgd, liet een MRI uitvoeren. Daaruit bleek dat er een tumor in de prostaat was teruggekomen. Piet kreeg vervolgens een MRI Brachy behandeling bij het UMC Utrecht, waardoor in 2017 de PSA was gezakt naar 0.7, maar eind 2018 toch weer was gestegen. Uit een Pet CT PSMA-scan bleek dat er nog een tumor in de prostaat zat en ook drie kleine metastasen in de lymfe. De tumor zat dicht tegen de endeldarm. Opnieuw bestraling was in verband met de kans op beschadiging daarom geen optie.
Hoe is het nu met Piet?
Medio 2019 was de PSA 5. De uroloog stelde voor te starten met een hormoonkuur. Piet wilde het liever nog een half jaar aankijken. Begin 2020 was de PSA gezakt naar 4.5. Inmiddels is, twee jaar verder zonder hormonen, de PSA 8,04. ‘Als het zo langzaam blijft gaan dan ben ik 100 met een PSA van 100. Wel besef ik dat het snel mis kan gaan, maar misschien ook niet. Ik geniet nog van mijn, verder gezonde, bestaan. Buiten de beperkingen van de leeftijd van 70 jaar kan ik nog motorrijden en camperen. Ik ga niet mopperen over de afgelopen 13 jaar met prostaatkanker. Veel informatie heb ik gekregen bij de Prostaatkankerstichting, waar ik nu actief ben als vrijwilliger en met lotgenoten veel informatie kan uitwisselen’.
