Eind augustus 2020 na een routinebloedonderzoek ben ik door mijn huisarts gebeld die vertelde dat mijn PSA 8.6 was.
De huisarts heeft mij doorgestuurd naar de uroloog. Doordat door Corona veel consulten omgezet zijn naar telefonische consulten werd ik gebeld door de uroloog ( AIOS), hij was van mening dat ik mij niet onmiddellijk zorgen hoefde te maken omdat mijn PSA niet heel hoog was en ik ook geen klachten had. Maar omdat er veel kanker in mijn familie voorkomt leek het mij toch een goed idee om dit te checken. Hierna is een MRI-scan gemaakt.
Verdacht plekje
Na een week ben ik gebeld, de uitslag was ‘dat op de MRI-scan een verdacht plekje te zien was’, voor de zekerheid zijn toen biopten genomen, weer werd er gezegd dat het wel mee zou vallen omdat mijn PSA niet hoog was. Tijdens de biopsie is mij verteld dat zeer kwaadaardige tumoren wel vaker een lage PSA laten zien. Een lage PSA betekent dus niet altijd dat er geen agressieve tumor aanwezig kan zijn. Inmiddels had ik ook inzage in mijn dossier en las tot mijn schrik dat uit de MRI-scan was gebleken dat ‘het verdachte plekje’, de tumor, al door de prostaatwand was heengegroeid! Het bleek een T3 tumor te zijn met een Gleasonscore 9, reden om een PSMA PET-scan te maken. Hieruit bleek dat er geen afstandsmetastasen waren, er lichtte wel een lymfeklier op bij de prostaatwand, dat bleek lokaal uitgebreide prostaatkanker te zijn.
Het zou wel mee vallen omdat mijn PSA niet hoog was
De uroloog (AIOS) heb ik vier keer telefonisch gesproken, na de uitslag van de biopten heb ik hem verteld dat ik doorverwezen wilde worden naar een ander (gespecialiseerder) ziekenhuis omdat ik behoorlijk geschrokken was van de uitslag. Heel prettig als iemand, in dit geval de uroloog, een positieve instelling heeft en je zegt dat het wel mee zal vallen vanwege je lage PSA maar telkens weer een slechtere uitslag komt extra hard aan. Eind november ben ik met mijn vrouw op consult geweest bij de uroloog in het andere ziekenhuis. Er werden mij twee opties aangeboden, de ene was een operatie en bij de andere ging het om 35 bestralingen en drie jaar hormoontherapie. Wij hadden ons goed ingelezen in de materie en waren verbaasd over de eerste optie omdat bij een tumor die door de prostaatwand is gegroeid en bij een hoge Gleasonscore een operatie nooit de voorkeur heeft.
Niet zenuwsparend
De uroloog gaf ook aan dat het een behoorlijke uitdaging zou worden om alles weg te halen door middel van Da Vinci, er kon niet zenuwsparend geopereerd worden dus impotentie en incontinentie zou wel het vooruitzicht zijn. Ik heb gekozen voor bestralen in combinatie met hormoontherapie. De radiotherapeut was het met me eens dat dit de beste beslissing was want een operatie in mijn situatie zou bijzonder risicovol zijn met weinig kans op succes.
Conclusie van dit verhaal, informeer je goed over de consequenties van de voorgestelde behandelingen en steek je kop niet in het zand want het gaat over jouw lichaam!
Bestralingen
Begin dit jaar ben ik begonnen met de bestralingen en half december heb ik mijn eerste injectie met Zoladex gekregen, daarvoor heb ik vier weken Bicalutamide geslikt als ‘hormoonopstapje’. Voorafgaand aan de bestraling hebben mijn vrouw en ik besloten om in een soort van quarantaine light te gaan tot na de bestraling. Ik wilde niet het risico lopen Corona te krijgen wat mijn behandeling ernstig in de weg zou kunnen staan. Achteraf kun je zeggen ‘aan ieder nadeel zit een voordeel’.
Relaxed leventje
Doordat ik me alleen op de behandeling hoefde te richten had ik een relaxed leventje. Iedere dag fietste ik op de hometrainer en als het weer het toeliet ging ik naar buiten om een rondje te lopen, wellicht heeft dat ervoor gezorgd dat ik geen last had van vermoeidheid. Wel heb ik wat blaas en darmproblemen gekend, daar was ik door de radiotherapeut voor gewaarschuwd, hopelijk is dat van voorbijgaande aard. Inmiddels heb ik de 35 bestralingen gehad (22 februari was de laatste) en ben gestart met medisch fitness, want de hormoontherapie zorgt voor wat spier/botafbraak en mogelijk wat extra kilo’s.
Er kon niet zenuwsparend geopereerd worden dus impotentie en incontinentie zou wel het vooruitzicht zijn
Het is een tekortkoming dat de behandelaars tijdens de hormoonbehandeling en na de bestralingen weinig aandacht besteden aan voeding en sport. Ik kwam er zelf achter dat eiwitten heel belangrijk zijn. Omdat de sportscholen nog steeds gesloten zijn ben ik op zoek gegaan naar wat nog wel kan en ben uitgekomen op medisch fitness. De huisarts heb ik om een verwijzing naar een fyiotherapiepraktijk gevraagd die uitgerust is met een oefenzaal en apparaten waar je krachttraining kunt doen. Moraal van dit verhaal; werk aan je conditie d.m.v. sport en zorg voor gezonde voeding want dan voel je je niet alleen fysiek maar ook mentaal beter.